„Tylko niewielu ludziom dane jest osiągnąć tak wzniosłą i wzruszającą uroczystość jaką jest pięćdziesięciolecie sprawowania urzędu, a cóż dopiero kiedy to rzadkie święto obchodzi człowiek który poprzez swoją sumienność i prawość pełnienia państwowej służby oddziałuje nie tylko na najbliższy krąg, ale na całą prowincję. (...) Pierwszym urzędnikiem tego wspaniałego zakładu jest ten szanowny jubilat który od 50 lat swej ojczyźnie w każdej sytuacji, w dobrych i złych czasach wszystkie swe siły poświęcał. Nie sposób opisać czego dokonał ten 68-letni starzec (!) od chwili założenia Królewskiej Odlewni – jedno tylko trzeba powiedzieć, że Odlewnia Żelaza poprzez Niego i dzięki Niemu stała się tym czym jest, a jest znaną nie tylko w Europie ale i w innych częściach świata. W dziele swym wspomagany przez innych godnych i szlachetnych mężów żył jak przyjaciel pośród przyjaciół, a teraz jak ojciec wśród swych dzieci, gdyż urzędnicy, którzy tym zakładem z nim kierują po części są Jego wychowankami. Jego wzrok kierował się nie tylko na odlewnię żelaza, ale i na inne instytucje, które z biegiem czasu w Gliwicach powstawały. Czynnie działał On przy zakładaniu katolickiego gimnazjum w Gliwicach, a także przy tworzeniu gminy ewangelickiej i Szkoły Hutniczej, która już dwie klasy i dwóch nauczycieli posiada...”

W przeddzień uroczystości komendant stacjonującego w Gliwicach 2 Regimentu Ułanów „zaskoczył” jubilata życzeniami i muzyką wykonaną  przez korpus trębaczy regimentu. W sam dzień jubileuszu najpierw otrzymał od dzieci i krewnych okolicznościowe wiersze i prezenty z powinszowaniami. Następnie o godzinie 10.00 do domu który na tę uroczystość był udekorowany wstęgami i girlandami oraz napisem „Jubilat J.W.O.Schulze 1789–1838”, przybyli nadradcy Reil i Lehmann wręczając królewską nominację na stanowisko Nadradcy Górniczego, urzędnicy Huty natomiast sprezentowali mu przepięknie wykonany srebrny puchar. Uczniowie i uczennice Szkoły Hutniczej wykonali pieśń jubileuszową, której tekst wyhaftowany na atłasie wręczyli swojemu dobroczyńcy. Po nich powinszowania składali m.in. starosta von Gröling, dyrektor gimnazjum dr Kabath, superintendent Jacob, proboszcz Hänsel, oraz przedstawiciele magistratu i innych urzędów. Następnie przed domem jubilata pojawił się orszak siedemdziesięciu kilku galowo ubranych hutników, pod wodzą dyrektora Kalide i naczelnik Chuchul wygłosił mowę. Jubilatowi wręczono jego popiersie odlane w żeliwie i pobrązowione (do odlewu symbolicznie użyto metalu z pierwszego oraz ostatniego odlewu w Hucie), które następnie umieszczono w Urzędzie Hutniczym. W tym uroczystym dniu wielkie piece, których pracą Schulze kierował były iluminowane.

Po południu, o 14.00 przyjaciele i goście – około 70 osób zgromadzili się przy uroczystym posiłku w gospodzie hutniczej.

Tłumaczenie: Irek Czaja